Dit is een onvergetelijke ervaring die ik altijd met me mee zal dragen.
De mensen van Galapa hebben mijn hart diep geraakt. De kinderen uit de klas, de juf en de kinderen en ouders waarbij ik op huisbezoek ging.
Tijdens mij vrijwilligerswerk heb ik Yiri, de juf, geholpen in de klas. Yiri is enorm betrokken bij de kinderen. Ze verspreidt haar warmte door haar liefdevolle omgang met de kinderen. Een bewuste aanraking op het hoofd of schouder van een kind, een knuffel, een bemoedigend knikje, een schaterlach, haar kindse speelsheid, haar creativiteit, haar oordeelloze houding.
Naast dat ik Yiri hielp in de klas, kreeg ik Spaanse les van haar. Dit was een geweldige ervaring. Naast dat mijn Spaans verbeterde, ben ik door Yiri meer te weten gekomen over de Colombiaanse cultuur. Ze vertelde erover, maar ik kon het ook ervaren doordat ik de Spaanse les bij haar in huis had. Zo zag ik o.a. hoe ze woonde, heb ik meegegeten, en spelletjes gespeeld met haar zoontje.
Wat heb ik genoten van het enthousiasme van de kinderen o.a. tijdens de creatieve lessen. Waar in Nederland al veel kinderen onzeker zijn over hun werk en prestatie, kunnen hier de kinderen echt hun creativiteit volgen. De jongens net zoveel als de meisjes. Tijdens het maken van armbandjes, schilderwerkjes, tekeningen enz. Tussendoor kwamen er ook studenten van 20 jaar naar binnen lopen, jongens en meiden of begeleiders die er net zoveel plezier in hadden om iets te maken. Prachtig om te zien. Tijdens de gewone lessen zoals rekenen of schrijven word het zichtbaar dat de kinderen dit erg lastig vinden en veel kinderen zich lastig kunnen concentreren. Hierbij is het voor een aantal kinderen heel fijn als er extra ondersteuning is. Verder gaf ik zo nu en dan Engelse les en deed ik bewegings- en samenwerkingspellen met de kinderen. Iets wat ze heel weinig hier doen. Door de taalbarrière werkte het uiteindelijk beter dat ik de juf de spellen aanleerde en dat zij ze met de kinderen deed en ik haar ondersteunde. Uiteindelijk was dit veel waard, dit voelt als duurzamere hulp.
Naast dat ik hielp in de klas ging ik de laatste week ook op huisbezoek bij de kinderen met een beperking. De eerste keer dat ik samen met Inten langsging voelde ik direct dat ik hier graag wilde helpen. Zo ging ik de hele week naar Bianneys en John om er voor hen te zijn, plezier te maken en te bewegen. Bianneys houdt erg van kleur en was helemaal onder de indruk van mijn gekleurde broek. Ik hoefde alleen maar heen en weer te lopen en ze volgde me al met haar ogen. Omdat bianneys normaal gesproken alleen in haar schommelstoel zat, wilde ik een andere bewegingservaring voor haar creëren. De volgende dag kwam ik met een hangmat aan. Vader en broertje waren direct enthousiast en hielpen met ophangen. Ook het buurmeisje was enthousiast. En daar lagen ze met z’n drieën in de hangmat. Bianneys was onder de indruk van de hangmat en de beweging. Uiteindelijk heb ik vanuit een prachtige bijdrage vanuit familie en vrienden ook o.a. een mooi gekleurde hangmat voor Bianneys kunnen kopen. Na een aantal dagen leek ze de hangmat en het gevoel wat er bij hoorde te herkennen. Als we hem ophingen zagen we haar grote glimlach al verschijnen. Het mooiste moment vond ik dat ik samen met Bianneys in de hangmat voor het huis lag, haar moeder ons wiegde, broertje nieuwsgierig om ons heen liep en vader op zijn niet-gestemde gitaar speelde in de deuropening. Dit was een magisch moment, wat diep in mijn hart zit. Iedereen leek volop te genieten. De mensen hier leven in armoede, maar het lijkt niet volledig in hen te leven. Ze leven met een open hart en stralen veel liefde uit.
Omdat ik de enigste vrijwilliger was op dat moment at ik ‘s avonds samen met Jeovanny, Inten en Johanna (de dochter van Jeovanny). Ook hier kijk ik met veel plezier op terug. Wat ik erg gewaardeerd heb is dat Inten Nederlands is en Jeovanny Colombiaans. Zo ontstonden er heel leuke en interessante gesprekken. Daarnaast kon Inten veel vertellen over de cultuur waardoor situaties meer in perspectief te plaatsen zijn. Geweldig om te zien wat zij samen voor verschil kunnen maken voor de mensen daar. Daarnaast wil ik Inten enorm bedanken voor het rekening houden met mijn voeding allergieën. Dit was geweldig geregeld, zowel het ontbijt, tijdens het vrijwilligerswerk en het avondeten. Daarnaast is Inten erg betrokken en creëert ze graag momenten om je ervaringen te bespreken of gewoon te praten. Ook heb ik hun gastvrijheid erg gewaardeerd. Ze vroegen me met plezier mee naar een verjaardag, Barranquilla (een grotere stad in de buurt) of een festival. Alles om zo echt de cultuur hier te ervaren.
Wat mijn ervaring ook erg verrijkt heeft is het contact met de Colombiaanse studenten van mijn leeftijd. Deze studenten kregen les op het culturele centrum waar ook de kinderen les kregen. Ze waren oprecht geïnteresseerd en wilde me er graag bij betrekken. Er ontstond een mooi contact waarbij we samen danste, elkaar Engels en Spaans leerde, ervaringen deelde over ons leven, en zij hun leven lieten zien. Ondanks dat ze weinig geld te besteden hebben deelden ze hun fruit, kochten ze een typisch Colombiaans drankje en een arepa voor me.
Ik heb hier echt het samen gevoel van de Colombiaanse cultuur ervaren. In de pauze werd er gekookt en dat wat er over was werd ook aan de studenten gegeven, er wordt echt gedeeld en voor elkaar gezorgd.
Ik denk met dankbaarheid terug aan:
-de prachtige natuur
-het liggen in de hangmat bij het huis van Inten en Jeovanny met alle natuurgeluiden om me heen
-Het ontbijt ‘s ochtends met het prachtige uitzicht
-elke dag aan de kant van de weg staan om een motortaxi aan te houden en langs de prachtige natuur naar het vrijwilligerswerk te rijden.
-het douchen met een emmer water vanuit de blauw regentonnen.
-mijn eigen was doen in een emmer koud water
-de prachtige schildpadden in de tuin van Inten en Jeovanny
-de kleigrond in Paluato
-het dansen op blote voeten
-de mangobomen
-de salsamuziek in het dorp en in de bussen
-het koken in de middag bij het vrijwilligerswerk, de handigheid en creativiteit van de vrouwen.
-de heerlijke menu del dia: soppa y arroz con pollo.
-de zelfgebouwde huizen van de mensen in Paluato
Ik kijk met veel dankbaarheid terug naar de mensen van Galapa. In het bijzonder de mensen van de motortaxi, van het restaurantje met wifi en hun heerlijke limonada en van het restaurantje waar ik elk weekend Mondongo ging eten.
En ik wil op deze manier Inten, Jeovanny, Yiri, Johanna, Liset, de kinderen en de studenten nogmaals bedanken voor hun warmte, liefde, gastvrijheid, spontaniteit, speelsheid, levendigheid en creativiteit.
De mensen hier leven in eenvoud, dichtbij de natuur. Als je hier bent, zie en ervaar je wat werkelijk waarde in het leven heeft.